کد مطلب:38012 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اهل بيت

امام عصر سلام اللَّه عليه به طور حتم شيعيان و محبّان خود را دعا ميفرمايند، مثلاً براي ما از خدا توفيق طاعت و ترك معصيت را خواستارند و ميدانيم كه دعاي امام مثلاً براي ما از خدا توفيق طاعت و ترك معصيت را خواستارند و ميدانيم كه دعاي امام مستجاب است، با اين حال چگونه است كه معصيت كاريم؟ آيا دعاي ايشان به استجابت نرسيده يا اصلاً دعا نفرمودهاند؟

تمام معصومان(ع) خصوصاً امام عصر(عج) به پيروان و شيعيان خود دعا ميكنند و راضي نيستند كه در سراي ديگر آنان به عذاب و عقوبت دچار شوند، اما هر كسي به اندازه قابليت و ظرفيتي كه دارد، از دعاي اولياي الهي بهره ميبرد.

هم چنين تمام حوادث و افعال جهان بر اساس اسباب و علل خود جريان مييابد و خداوند سرنوشت هيچ انسان يا قومي را تغيير نميدهد مگر آن كه خود بخواهند و در مسير آن گام بردارند. از طرفي چون انسان مختار است و با اختيار، عمل نيك و يا زشت انجام ميدهد، ممكن است با انجام عملي ناروا مسير فيض و لطف خدا را بر خود مسدود كند، مثل انساني كه بخواهد براي فرار از نور خورشيد به غاري مخوف و تاريك پناه ببرد، حال آن كه خورشيد هست، اما شخص اسباب محروميت را فراهم كرده و از نور خورشيد گريزان شده است.

پس عصيان و گناه به خاطر تمرّد و عدم قابليت است. او با گناه، خود را از قابليت و پذيرش فيض الهي و مشمول دعاي امام عصر(عج) دور ميكند و چون بنا نيست اختيار انسان سلب شود، و هر چيزي بنابر علل و اسباب خود جريان مييابد.

اگر چه پيامبر و اهل بيت و امام زمان(ع) براي نجات انسانها دعا ميكنند، با اين حال عدهاي كفران نعمت ميكنند.

اين مسئله در موارد مشابه همين گونه است، مانند نفرين و لعن و درخواست نابودي ظالمان و دعاهاي ديگر ائمه(ع) كه اين دعاها يا نفرينها، قوانين و سنّتهاي الهي را برطرف نميكند.